به گزارش روشنای راه، روشنگری افکار عمومی توسط رسانه‌ها در دو سطح معنا می‌یابد: نخست، اطلاع‌رسانی دقیق، به‌موقع و منصفانه که به مخاطب کمک می‌کند تا درک روشنی از واقعیت‌های پیرامون خود داشته باشد. این وظیفه به‌ویژه در بحران‌ها، انتخابات، مسائل اقتصادی و اجتماعی اهمیت مضاعف پیدا می‌کند.
دوم، تحلیل مسائل پیچیده و انتقال مفاهیم تخصصی به زبان قابل فهم برای عموم. رسانه‌های موفق کسانی هستند که بتوانند پلی میان نخبگان و مردم بسازند و مفاهیم دشوار را ساده‌سازی و شفاف‌سازی کنند.
با این حال، برخی رسانه‌ها به‌جای ایفای این نقش کلیدی، یا در دام جهت‌گیری‌های جناحی می‌افتند یا در پی جذب مخاطب بیشتر، به تولید محتوای هیجانی، سطحی یا حتی گمراه‌کننده روی می‌آورند. این وضعیت نه‌تنها افکار عمومی را روشنگر نمی‌سازد، بلکه آن را دچار ابهام و بی‌اعتمادی می‌کند.
از سوی دیگر، رسانه‌ها باید با درک دقیق نیازهای اطلاعاتی مردم، از پرداختن به حواشی بی‌ارزش پرهیز کرده و به اولویت‌بندی درست موضوعات بپردازند. در غیر این صورت، خطر ابتذال در خبررسانی و انحراف افکار عمومی وجود دارد.
روشنگری افکار عمومی نه یک انتخاب، بلکه یک مسئولیت حرفه‌ای و اخلاقی برای رسانه‌هاست. رسانه‌ای که آگاهانه به این وظیفه عمل کند، در واقع ستون فقرات دموکراسی، شفافیت و توسعه فرهنگی و اجتماعی را تقویت می‌کند. در عصر سیطره اطلاعات، بیش از هر زمان دیگری نیازمند رسانه‌هایی هستیم که آینه‌ی حقیقت باشند، نه بازتاب‌دهنده‌ی توهم و هیاهو.
نویسنده: محمود عزیزی
