پایگاه خبری روشنای راه

به گزارش روشنای راه، شیراز شکرانه آفرینش است، شیراز، شهر یادمانهای باستانی است. از عهد هخامنشیها، شهر تخت جمشید و پاسارگاد است. شهر دشت ارژن است و یادآور ایثار آریوبرزنها، شهر طمانیه و شکوه تاریخ است. شهر باورهای اهورایی و بعدها، شهر شکوفائی کیش یزدانی اسلام است.

در نگارستان آفرینش آن هنگام که نقش شیراز رنگ می‌گرفت، قلم و شاید دست نقاش، مست و مدهوش از عشق بود که شیراز، شد شهر عشق و ترانه و زیبایی، شهر دل و دلستان و دلیری و دلباختگی، شهر سرسپردگی، شهر معنا و معنویت، شهر عظمت، شهر تاریخ و رودیدادهای تاریخی، شهر یادها و یادمانها و شهر خاطرات شیرین و به یادماندنی.

شیراز؛ شهر قرآن، شهر لسان‌الغیب ، حافظ، شهر سعدی، شهر عرفای شوریده حال، همچون مشتاق علیشاه است که از قم تا شیراز، در مشت بسته خویش با پای پیاده آتش فروزان ره‌آورد و در جوانی صاحب کشف و کرامات شد. شیراز، شهر هنرهای سنتی است، شهر معماری زیبای ایران در سده‌های میانه، شهر خط نگاره‌ها، شهر منبت، شهر قرآن نگاره‌ها، شهر شاعران قرآن نگار، چون وصال شیرازی که 97 بار قرآن را در خط خوش استنساخ کرده است و امروزه تزئین موزه‌های جهان است و نیز، شیرین و فرهاد را شیرین‌تر از شکر سرود و چند قطره از عشق عارفانه خویش را در آن چکاند.

شیراز، شهر باغهای نارنج است و نارنجستان‌ها، شهر گلزارها و گلستانها است. شهر بوستان‌های طبیعت، در شهر گلستانهای دانش و معرفت. شهر حجره‌‌ها و حوزه‌ها، شهر مکتب‌ها و مکتبخانه‌ها، شهر دانشگاه‌ها و محافل علمی و در یک کلام شیراز، شهر هنر ومعرفت است. چنین شهری با بهاری دل‌انگیز، هر سال نوروز، سفره عید می‌گسترد و در میان خرمنی از گل و ریحان از دور و نزدیک هزاران مهمان را بر خویش میخواند.

روز شیراز گرامی باد