به گزارش روشنای راه، میدان ورزش همان‌جاست که انسان می‌آموزد چگونه می‌توان در عین رقابت، به رقیب احترام گذاشت، در اوج پیروزی تواضع ورزید و در لحظه شکست امید را حفظ کرد.

صلح، آرزوی دیرینه بشر، در ورزش جلوه‌ای عینی می‌یابد.

هر دست دادن پس از مسابقه، هر آغوش دوستانه میان بازیکنان تیم‌های رقیب، هر لبخند پس از پایان رقابت، گواهی است بر این حقیقت که انسان‌ها می‌توانند بدون خصومت در کنار یکدیگر بایستند و با زبان مشترک ورزش پیام آشتی را به گوش جهانیان برسانند.

صلح و ورزش فرصت گران‌بهایی است برای پاسداشت این پیام جهانی؛ مجالی است که با روایت‌های مسئولانه و الهام‌بخش خود، چراغ صلح را در دل جامعه روشن نگاه می‌دارند. رسانه‌های ورزشی نه تنها حافظان خبر، که سفیران همبستگی و امید هستند. آنان با بازنمایی لحظات زیبای رقابت سالم، با برجسته‌سازی رفتارهای جوانمردانه و با یادآوری ارزش‌های اخلاقی، جامعه را به سوی همگرایی و انسجام سوق می‌دهند.

ورزش تنها یک فعالیت جسمانی نیست، بلکه ابزاری است برای کاهش آسیب‌های اجتماعی، بستری است برای پرورش مسئولیت‌پذیری، و سکویی است برای ارتقای دیپلماسی ورزشی و قدرت نرم ملی. در سایه ورزش است که می‌توان هویت جمعی را تقویت کرد، نشاط اجتماعی را گسترش داد، و به نسل جوان آموخت که صلح انتخابی شجاعانه و آگاهانه است.