به گزارش روشنای راه، آنچه گذشت، آزمونی بزرگ بود. دشمن آمده بود تا بسنجد چقدر از هم دور شده‌ایم، اما ندید که درست در لحظه‌هایی که باید، ما به هم نزدیک‌تر از همیشه بودیم. از کوچه‌های آرام جنوب تا دل خاکریزهای داغ، ایران یکپارچه شد. ملت، مرد و زن، پیر و جوان، هم‌صدا شدند با صدای سرفرازانه نیروهای مسلح‌شان؛ آنان که با درایت، شجاعت و تعهد، بار دفاع را بر دوش کشیدند.

ما با هم ایستادیم. در میانه‌ی اضطراب و تردید، صدای ایمان از دل شهر برخاست. سربازانی که نه‌فقط با اسلحه، که با غیرت و درایت جنگیدند، و مردمی که نه‌فقط دعا کردند، که در کنارشان ماندند، نشان دادند که این خاک هنوز زنده است، هنوز دل دارد، هنوز اراده‌ای شکست‌ناپذیر در رگ‌هایش می‌دود.

و حالا که بحران به پایان رسیده، این همبستگی گران‌بهاترین دستاورد ماست. مباد که در هیاهوی سیاست و منافع زودگذر، این اتحاد خدشه‌دار شود. مباد که غرور امروز، با غفلت فردا به تلخی بدل گردد. ما ثابت کردیم که می‌توانیم کنار هم بمانیم، اگر بخواهیم. اگر قدر لحظه‌ها را بدانیم.

امروز ایران سرافرازتر از دیروز است، چون فرزندانش، بی‌ادعا اما با غیرت، در بزنگاه خطر، کنارش ایستادند. این پیروزی، نتیجه‌ی مقاومت ملتی‌ست که زانو نزد، و فرماندهی نیروهایی که هوشیار و وفادار، نام ایران را سربلند نگاه داشتند.

بیایید نگذاریم این انسجام، فقط یادگار یک بحران باشد. بیایید آن را به شیوه‌ای برای زندگی تبدیل کنیم. برای ساختن، برای پیشرفت، برای امید.

ما پیروز شدیم، چون با هم بودیم. و اگر با هم بمانیم، آینده از آن ماست.