به گزارش روشنای راه، از جمله مزایای ورزش می توان به این موارد اشاره کرد: بهبود کارکرد دستگاه قلبی عروقی، افزایش قدرت بدن، فعالیت بهتر مثانه و روده ها، کاهش خستگی و افسردگی، ایجاد خلق مثبت و افزایش اشتیاق مشارک در فعالیت های اجتماعی . درست برعکس مزایای فوق ، ورزش نکردن ممکن است منجر به اختلالات قلبی عروقی، ضعف عضلانی، خشکی مفاصل ، کاهش تراکم استخوانی و افزایش خطر واحتمال شکستگی ها و نارسایی تنفسی گردد. بهره گیری از یک فیزیوتراپ حرفه ای و مجرب در ام اس می تواند در برنامه ریزی، حمایت و تنظیم فعالیت های ورزشی بسیار کمک کننده باشد.یک برنامه ورزشی منظم و مرتب می تواند از ظرفیت کارآیی عضلات ریه ها و استخوان ها را به حداکثر برساند و از ایجاد عوارض ثانویه جلوگیری کند.
نرمش ها و ورزش های قدرتی نه تنها سبب افزایش قدرت بدن می شود، بلکه به مقاومت بدن و کارایی بیشتر آن نیز کمک میکند. این ورزش ها استفاده از وزنه، طناب های کششی و ماشین آلات ورزشی صورت می گیرند. می شود نرمش های مربوطه را بر روی عضلاتی که در اثر مصرف کمتر ، ضعیف شده اند متمرکز ساخت. باید توجه داشت که پیش از آغاز هرگونه حرکت یا نرمش قدرتی، مشاوره با یک فیزیوتراپ ضرورت دارد، چراکه هرگونه حرکت یا نرمش غلط ممکن است انقباضات عضلانی در ام اس را بدتر کند. حرکت مفاصل در اثر سفتی کپسول های مفصلی، تاندون ها و رباط ها محدود می شود. اگر از مفصلی به طور مرتب استفاده نشود، آن مفصل خشک شده و محدودیت حرکتی ایجاد می شود. انجام یک سری نرمش ها و ورزش های حرکتی سبب باقی ماندن انعطاف پذیری مفاصل خواهد شد. این مهم با تمرین حرکتی مفاصل که تا آنجا که قابلیت دارند صورت می پذیرند. نرمش های کششی نیز برای عضلات و تاندون هایی که ظرفیت کششی و انعطاف پذیری خود را از دست داده اند و ایجاد محدودیت حرکتی کرده اند توصیه می شود. این نوع از ورزش ها در جلوگیری از محدودیت های حرکی ناشی از به اصطلاح فریز شدن مفاصل و عدم میدان حرکتی، توصیه می شوند.
ورزش های هوازی عبارتند از فعالیت پرنواخت و منظم که میزان تنفس و ضربان قلب را افزایش می دهند. بهترین حالت وقتی است که ورزش ها به صورت مرتب و تحت یک برنامه منظم و دست کم نیم ساعت، چهار تا پنج مرتبه در هفته صورت بگیرند. این تمرینات برای آن دسته از بیمارانی که دچار اختلال در حرکت و خستگی ناشی از ام اس هسند بسیار مفید است. دوره زمانی نیم ساعت را در گروهی که مشکلات بیشتری دارند می توان تا 20 دقیقه و دست کم سه مرتبه در هفته کاهش داد.
متن برگرفته از کتاب چگونه با ام اس زندگی کنیم؟ نوشته دکتر عبدالرضا ناصر مقدسی و دکتر پیمان متین
انجمن ام اس البرز در خصوص ورزش و ام اس نشستی با سرکار خانم دکتر صدر داشته که در ذیل به اختصار به آن می پردازیم.
تحرک بدنی برای داشتن زندگی سالم تر و طولانی تر بسیار مهم است. ورزش برای بیماران ام اس ، مزایای مختلفی دارد و میتواند به بهتر شدن سیر بیماری ام اس در طولانی مدت نیز کمک کند. برخی از مزایای ورزش شامل بهبود تحرک و افزایش قدرت عضلات، بهبود کیفیت زندگی، افزایش سطح انرژی و کاهش احساس خستگی، کاهش خر ابتلا به بیماری های روحی مانند افسردگی و... می باشند.
ورزش های مناسب برای افراد مبتلا به ام اس شامل:
* ورزش های هوازی مانند پیاده روی، دویدن، دوچرخه سواری
* یوگا * شنا * تای چی * تمرین با وزنه
باید در نظر داشت که ورزش به هیچ عنوان نباید شدید باشد چرا که باعث خستگی، احساس گرما و بدتر شدن علائم بیماری می تواند بشود. به طور متوسط میزان 30 دقیقه ورزش خفیف تا متوسط در اکثر روزها و ترجیحاً هر روز توصیه می شود. در صورتیکه فرد در حین ورزش دچار خستگی یا احساس گرما شود باید از فعالیت بیشتر اجتناب شود.
